سیب سرخ

۱- سیب   سرخ  

با قبایی  سبز  سبز   

با  ترنم های عشق   

با  سبد ها سیب  سرخ  

با  یکی  کودک  به نام عاطفه   

                               که  خزان از عمر او نگذشته بود  

و یکی  نه ؛ 

یک  سبدگل را  امانت  می  کشید   

و کویری که از  عطش  می سوخت؛ اما ! 

رود را با  خود  به  دریا  می  کشید 

ویکی صحرای  صبر   

با دلی دریای خون   

                        کودکان  را  زیر بازو می کشید  

           وآن دوتا نادیده را؛ 

                               که ازعطش  

                                  منشا  از  دریای خونین  می گرفت   

                                                               زیر  چادر  می  کشید   

زیر  لب فریاد  می زد  شعر  خود  

 ما رایت الا جمیل

--- 

هیچ  سروی چون علی اکبر دهانش خشک  نیست   

آن زمانی  که  زبان عشق را 

                                 در  دهانش  می  مکید  

تازه  می فهمید  ؛ صبر  یعنی  تا  کجا ! 

صبر  یعنی  تا  خدا  

                          صبر  یعنی  سبز سرخ   

صبر  یعنی  زیر  اسبان  له  شدن 

 تازه اینجا  ابتدای  راه  بود ...  

صبر  یعنی  عاشقی   

                صبر  یعنی  بوسه بر رگهای  عشق   

 عشق  یعنی تا خدا  

عشق  یعنی یک نماز بی قیام   

عشق  یعنی  تیر باران  برادر های  من   

عشق  یعنی یک  عمود آهنین  

 مشک  هایی  که  نمی افتد زمین  

عشق  یعنی گریه های  کودکان  

العطش ها؛بغض های  بی  امان  

عشق  یعنی  این  علی  اصغر  که  از  خون  من  است   

                                                        خون  من  خون  خداست  ! 

عشق  یعنی قتلگاه  و  هروله   

                                      بین  عباس  و حسین  فاطمه     

. 

. 

.

عشق  یعنی التهاب خیمه  ها   

                     بوی خاکستر  شدن  بوی  خدا  

عشق یعنی  بوی دود و بوی  سیب  

عشق  یعنی  عشق  من  در  خیمه هاست   

ناله های  مضطر  امن یجیب 

---  

 با  قبایی سرخ  سرخ   

با صدای  ناله های مرغ  عشق    

کاروان نور  می آید زدور 

--- 

سیب سرخ  آخری را  برده اند   

                                           قاصدک