باده شبگیر
دل نوشته های قاصدکباده شبگیر
دل نوشته های قاصدکسیب سرخ
۱- سیب سرخ
با قبایی سبز سبز
با ترنم های عشق
با سبد ها سیب سرخ
با یکی کودک به نام عاطفه
که خزان از عمر او نگذشته بود
و یکی نه ؛
یک سبدگل را امانت می کشید
و کویری که از عطش می سوخت؛ اما !
رود را با خود به دریا می کشید
ویکی صحرای صبر
با دلی دریای خون
کودکان را زیر بازو می کشید
وآن دوتا نادیده را؛
که ازعطش
منشا از دریای خونین می گرفت
زیر چادر می کشید
زیر لب فریاد می زد شعر خود
ما رایت الا جمیل
---
هیچ سروی چون علی اکبر دهانش خشک نیست
آن زمانی که زبان عشق را
در دهانش می مکید
تازه می فهمید ؛ صبر یعنی تا کجا !
صبر یعنی تا خدا
صبر یعنی سبز سرخ
صبر یعنی زیر اسبان له شدن
تازه اینجا ابتدای راه بود ...
صبر یعنی عاشقی
صبر یعنی بوسه بر رگهای عشق
عشق یعنی تا خدا
عشق یعنی یک نماز بی قیام
عشق یعنی تیر باران برادر های من
عشق یعنی یک عمود آهنین
مشک هایی که نمی افتد زمین
عشق یعنی گریه های کودکان
العطش ها؛بغض های بی امان
عشق یعنی این علی اصغر که از خون من است
خون من خون خداست !
عشق یعنی قتلگاه و هروله
بین عباس و حسین فاطمه
.
.
.
عشق یعنی التهاب خیمه ها
بوی خاکستر شدن بوی خدا
عشق یعنی بوی دود و بوی سیب
عشق یعنی عشق من در خیمه هاست
ناله های مضطر امن یجیب
---
با قبایی سرخ سرخ
با صدای ناله های مرغ عشق
کاروان نور می آید زدور
---
سیب سرخ آخری را برده اند
قاصدک
آدم برفی
۱- امان از این دل
سلام برهمه ی دوستان خوبم
اولندش : دیروز تولد دختر کوچیکم بود ( تولدت مبارک عزیز بابا )
دو مندش : تازه فهمیدم از ساندویچی که اون شب کنار بیمارستان خوردم ده سال گذشته
شاید نون های ساندویچی خیلی تغییر نکرده باشند - اما آدما .......
سومندش : خیلی دلم برای اون روزها تنگ شده ( این قافله عمر عجب می گذرد....)
چهارمندش :خیلی زیادشدن آدمهایی که می آیند - می خوانند- خوششان نمی آید
شاید هم خوششان بیاید - ولی نه نقدی نه نظری - بی تفاوت مثل خیلی از آدمهای دنیای واقعی
۲- شاید شعر
تقدیم به دختر خوبم که هنوز آدم برفی اش وسط حیاط آب نشده است
........
هر چند چشم هایم از گردوست
اما چشم های بادامی ات را
باهیچ چیز عوض نمی کنم
آدم برفی
.......................................
زمستان شد / مرا دوباره بساز
چقدر دلم برای شال گردنت / تنگ شده است
آدم برفی
..............................
دلم می خواست / مرا پشت پنجره ات /می ساختی
شاید آدم می شدم
آدم برفی
..................................................
(همیشه فقط با همسن های خودم / بازی می کنم ) آدم برفی
..............
(یکبار / فقط یکبار مرا می سازی / حداقل هویجت را مناسب انتخاب کن )آد....
۳- رباعی
بی خانه و بی غذا ست آدم برفی
مشغول ستاره ها ست آدم برفی
نه شال به گردن و نه دستکش دارد
انگار شبیه ما ست آدم برفی
.....................
گفتند که بی ریا ست آدم برفی
همزاد درون ما ست آدم برفی
این قدر که با غریبه ها می خندد
من فکر کنم خداست آدم برفی
...............
قاصدک
شعار
۱-حرف دل
خوب قول داده بودم شنبه ها یک مطلب بنویسم اما یک غزل نوشته بودم که حاضر نشد اصلا هنوز به غزل های خودم ایمان ندارم فکر می کنم هنوز بلد نیستم غزل خوب بگم البته مشکل وزن و قافیه نداره ولی مفهومش یه جورایی غزل نیست - نیمه کاره ولش کردم نمی تونم باهاش ارتباط برقرار کنم باشه تا یه وقت دیگه .
- برای اینکه دست خالی نباشم یه ترانه قدیمی دارم که امیدوارم خوشتون بیاد ویک رباعی جدید که ....
- نظر همه ی عزیزان رو می خونم و بادیده منت می پذیرم و اگر لازم باشه جواب مناسب خواهم داد وحتی در اشعارم درصورتی که ممکن باشه تغییر خواهم داد هرچند که تا کنون هم اینطور بوده است
- از نقد - جدی - شوخی - ناراحت نمی شوم
- فقط نظراتی را حذف خواهم کرد که در آن به شخصیت خوانندگان توهین شده باشد.
- لینک بعضی از دوستان با عرض معذرت به علت فعال نبودن وبلاگ ایشان حذف شده است .
۲- ترانه
چشامو می بندم و یه خاطره در میزنه
صدای نفس نفس قلبمو از جا می کنه
قلب من تو دست اون تمام هیکلم عرق
واسه آروم شدنم کتابو می زنم ورق
دستاشو از جلو دستام می کشه با دلهره
مبادا یواشکی دستی به دستی بخوره
چشاشو می گیره ازمن زیر لب یواش می خنده
سر می گردونه و با ناز اونارو یواش می بنده
توی این تقویم ساده چه روزی روز منه
چشا مو واکنم از خواب ببینم در می زنه
فیلم گوشه ی کتاب یه تیر توی قلب منه
برقای روی لباش دکمه تکرار می زنه
می دونه زخمی شدم این پا و اون پا می کنه
با همین سادگیاش مشت منو وامی کنه
سرخی صورت من با این صدای دورگه
می گه رسوا شده دل هر چی می خواد بگه بگه
واسه ضربه ی آخر با همون موی پریشون
میاره دستاشو نزدیک تا دم دستای لرزون
می گیره کتابو از ته قلب من وایساده انگار
اما اون چشای وحشی می گه انگار که نه انگار
توی این تقویم ساده چه روزی روز منه
چشا مو واکنم از خواب ببینم در می زنه
می دونم عزیز من دنیا همش نوبتیه
بزار از خواب بپرم می بینی نوبت کیه
قاصدک
۸۹/۱/۲۸
۳- رباعی
یک جمع فریب خورده - جمعی هوشیار
یک جمع به خواب رفته - جمعی بیدار
از حنجره ی خدا خجالت بکشیم
این قدر به اسم او نگوئیم شعار
قاصدک